Interview met Werner Wünschmann
Langzaam maar zeker hebben we alle illustratoren al voorbij zien komen in de interviews. Vandaag wordt de lijst aangevuld met het interview met Werner Wünschmann.
Vertel kort iets over jezelf, introduceer je aan de lezers die jou wellicht nog niet kennen
Ik werd in 1957 geboren, woon in Hamburg, ben getrouwd en heb twee volwassen kinderen.
Ik hou van stripverhalen en wilde toen ik 16 was dolgraag striptekenaar worden. Op een particuliere Kunstschool leerde ik modellen en portretten tekenen en het werken met kleuren. Helaas verloor ik mijn doel: striptekenen uit het oog en stopte ik met de opleiding. Daarna werkte ik als filmoperateur in een bioscoop, vervulde mijn dienstplicht en werkte als inpakker en kassamedewerker. Mijn toenmalige vriendin (nu mijn echtgenote) raadde me aan een timmermansopleiding te volgen. Die ik dan ook succesvol heb afgerond. Toen onze kinderen twee jaar waren ruilden we onze rollen. Zij ging uit werken en ik werd huisman. Sindsdien heb ik de kinderen opgevoed en het huishouden gedaan.
Hoe ben je terechtgekomen in het vak of hobby als illustrator?
In al die jaren heb ik het schilderen en tekenen nooit opgegeven. Het bleef altijd belangrijk voor mij.
Als autodidact heb ik geleerd om met viltstift, aquarelverf en met olie- pastelkleuren te werken. Ik maakte o.a. muurschilderingen voor een restaurant en coulissen voor een poppentheater. Verder heb ik Airbrush portretten voor posters en cd-covers gemaakt. Jarenlang tekende ik ook pin-ups, waar ik redelijk bekend door ben geworden. Via Facebook kwam ik in contact met de Belg Paul Grisar die mij een aanbod deed om een speciaal stripalbum te maken als hommage aan de gouden tijd van pin-ups. Aan dit project deden veel internationale kunstenaars mee. Het was me een eer om hieraan mee te werken. Hieruit ontstond mijn stripverhaal over een ex-pin-upgirl Lulu Belle (www.facebook.com/LuluBelleComix/). Na 40 jaar werd mijn kinderdroom waar. Ik tekende eindelijk stripverhalen.
Op welke wijze werk je, begin je met schetsen of begin je direct aan je opdracht?
Zoals bij de meeste schilders ontstaan de beelden eerst voor mijn geest, dan na veel schetswerk lukt het mij meestal wel om dit innerlijke beeld op het doek of papier te zetten.
Met wat voor materialen en met welke methode werk je het liefst?
Het materiaal wat ik gebruik, hangt af van wat ik wil maken. Voor illustraties schilder ik vaak met acryl op linnen. Mijn pin-ups teken ik, ondanks de grootte (A2), met viltstiften en mijn stripverhalen ontstaan op de klassieke manier met penseel, inkt en aquarelverf.
Kun je vertellen wat je inspireert en waarom?
Ik heb eigenlijk altijd wel allerlei beelden in mijn hoofd en de meeste blijven daar ook. Waar deze beelden vandaan komen, weet ik niet … waarschijnlijk komen ze voort uit alles wat ik om me heen zie. Wanneer ik een boek of een verhaal lees dan zie ik alles als in een film voor me en ik probeer deze film in beelden vast te houden. Zo ontstaan mijn stripverhalen.
Wie zijn je grote voorbeelden?
Oh … dat is heel verschillend: ik hou van de hyperrealistische portretten van de Oostenrijker Gottfried Helnwein, door het pin-up tekenen ben ik in aanraking gekomen met het werk van de Japanner Hajime Sorayama en voor mij zijn de grootste striptekenaars van Europa de legendarische tekenaar van de Western “Blueberry” Jean Giraud en natuurlijk de Belg Hermann Huppen uit wiens handen o.a. Bernard Prince, de western Comanche en nog veel meer leuke stripverhalen stammen.
Kun je een voorbeeld (liefst met foto) laten zien van je beste werk en waarom springt dit er voor jou speciaal uit?
Als ik een werkstuk klaar heb, ben ik altijd trots op mijn prestatie en zie ik het als mijn beste werk wat ik tot dan toe gemaakt heb. Maar na een tijdje zie ik daarin verbeterpuntjes voor een volgende keer. En bij het volgende werkstuk zie ik dan natuurlijk weer wat puntjes. Zo herhaald zich alles weer.
Lees je zelf veel boeken en wat zijn je favorieten?
Ik lees heel graag en met name voor het slapengaan. Meestal ben ik echter zo moe dat ik maar een paar bladzijden lees, daardoor lees ik in een jaar niet zoveel boeken.
Weet je al wat jouw bijdrage aan de Erfwachter wordt en kun je al een tip van de sluier oplichten?
Mijn bijdrage voor De Erfwachter is al klaar, dus is deze vraag een beetje overbodig. Ik heb met heel veel vreugde aan dit project gewerkt en ik wens het boek en de auteur ook heel veel succes. Hopelijk beleven de lezers ook veel plezier aan het boek.